آيا مي دانستيد که گاهي به هم مي‌رسيم و مي‌گوييم ‌١٢٠ سال زنده باشي يعني چه و از کجا آمده؟ براي چه نمي‌گوييم ‌١٥٠ يا ‌١٠٠ سال يا ...

در ايران قديم، سال کبيسه را به اين صورت محاسبه مي‌کردند که به جاي اينکه هر ‌٤ سال يک روز اضافه کنند و آن سال را سال کبيسه بنامند (حتما همه مي‌دانند که تقويم فعلي که بنام تقويم جلالي ناميده مي‌شود حاصل زحمات خيام و ساير دانشمندان قرن پنجم هجري است) هر ‌١٢٠ سال، يک ماه را جشن مي‌گرفتند و کل ايران اين جشن برپا بود.

براي اينکه بعضي‌ها ممکن بود يک بار اين جشن را ببينند و عمرشان جواب نمي‌داد تا اين جشن‌ها را دوباره ببينند (و بعضي‌ها هم اين جشن را نمي‌ديدند) به همين دليل ديدن اين جشن را به عنوان بزرگترين آرزو براي يکديگر خواستار بودند و هر کسي براي طرف مقابل آرزو مي‌کرد تا آنقدر زنده باشي که اين جشن باشکوه را ببيني و اين به صورت يک تعارف و سنتي بي نهايت زيبا درآمد که وقتي به هم مي رسيدند بگويند ‌١٢٠ سال زنده باشي.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: